Σύντομα Μηνύματα από τα κηρύγματα του Γέροντα
Γιά νά ἀλλάξει ὁ κόσμος
Καιρός νά δημιουργήσουμε ἐμεῖς οἱ πιστοί τά ἀντισώματα μέσα σ’ αὐτήν τήν καρκινοβατοῦσα κοινωνία, γιά νά ἀλλάξει ὁ κόσμος, γιά νά φωτίσει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, γιά νά ἁγιάσει ὁ Ἰορδάνης μέ τά νάματά του ὅλες τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί νά δοῦμε πρόσωπο Θεοῦ.
Ἀνάκτορο τοῦ βασιλέως Χριστοῦ
Ἡ καρδιά μας εἶναι ἡ βασιλική αἴθουσα, ὁ βασιλικός θρόνος, πού θρονιάζει ὁ Χριστός· καί ἀπό δῶ ἀρχίζει ὁ Παράδεισος. Γιατί, ὅποιος ἔχει τόν Χριστό στήν καρδιά του, προγεύεται ἀπό τώρα τήν γλυκύτητα τοῦ Παραδείσου. Ὅποιος δέν ἔχει τόν Χριστό στήν καρδιά του, προγεύεται ἀπό τώρα τήν δυστυχία τῆς κολάσεως.
Καταφύγιο ἀπυρόβλητο
Τό μήνυμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἕνα καί μοναδικό: Μετανοήσατε, θέσατε τέρμα στήν ἁμαρτία. Ἐπιστροφή, νά συναντήσουμε τόν Χριστό. Καταφύγιο δικό μας, ἀπυρόβλητο, ἀσάλευτο, ἀσφαλές, εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἐδῶ τά πυρά τοῦ ἐχθροῦ δέν μποροῦν νά μᾶς νικήσουν, δέν μποροῦν νά μᾶς θανατώσουν.
Ἔχουμε πολεμικό ἐξοπλισμό;
Νά εἴμαστε σέ ἑτοιμότητα καί ἐπαγρύπνηση. Οἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ εἶναι ὑπέρτερες. Ὁ ἐχθρός διαθέτει τελειότατα ὁπλικά συστήματα, πατάει τά κουμπιά καί μέ τό δορυφορικό σύστημα κάνει πόλεμο τῶν ἄστρων. Κι ἐμεῖς εἴμαστε μέ τά λιανοντούφεκα, γιατί χάσαμε τόν πνευματικό μας ἐξοπλισμό.
Αὐτήν τήν ἀγάπη ζητάει
Ἡ ἀγάπη δέν εἶναι μιά κενή λέξη, ἔχει μετάφραση σέ πράξη καί σέ βίωμα. Ὅποιον ἀγαπᾶς, δέν κοντραρίζεσαι μαζί του. Ὅποιον ἀγαπᾶς, δέν τόν λησμονεῖς. Ὅποιον ἀγαπᾶς, τόν σκέφτεσαι. Ἡ γλῶσσα σου τόν ἐγκωμιάζει. Ὅποιον ἀγαπᾶς, δέν τόν βγάζεις ποτέ ἀπ’ τήν καρδιά σου. Αὐτήν τήν ἀγάπη ζητάει ἀπό μᾶς ὁ Χριστός.
«Τό εἶπε ὁ Χριστός!»
«Τό εἶπε ἡ δασκάλα μας, μαμά», λέει τό μικρό παιδί, δείχνοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στά λόγια πού ἄκουσε. Αὐτό θά πρέπει νά λέμε κι ἐμεῖς. «Τό εἶπε ὁ Χριστός, πρέπει νά τό κάνω». Ὁ Κύριός μας εἶναι ὁ Διδάσκαλος κι ἐμεῖς πρέπει νά εἴμαστε ἐπιμελεῖς μαθητές, νά διαβάζουμε τό μάθημα καί νά ἐφαρμόζουμε τό μάθημα.
Λιμάνι Χριστοῦ
Ὁ γάμος εἶναι ἕνα λιμάνι, μέσα στό ὁποῖο λιμανίζονται καί ἀσφαλίζονται ψυχές. Καί ὅταν μάλιστα σ’ αὐτό ὑπάρχει ὁ Χριστός, τότε τά κύματα εἶναι ἀνύπαρκτα. Καί ἡ ταραχή, ἡ θύελλα καί ἡ καταιγίδα, ὅταν ξεσποῦν, χάνουν τήν ὀξύτητά τους.
Παγόβουνο
Ἡ καρδιά μας ἔγινε ἕνα ψυγεῖο. Ἡ καρδιά μας ἔγινε ἕνα παγόβουνο. Δέν μᾶς συγκινεῖ τό ὄνομα τοῦ Κυρίου. Ἀγαπήσαμε τόν κόσμο καί τά τοῦ κόσμου, τά μάταια, τά πρόσκαιρα καί τά ἐφήμερα, καί δέν ἔμεινε ἀγάπη, δέν ἔμεινε καρδιά, γιά ν’ ἀγαποῦμε τόν Χριστό.
Ἀπό σήμερα
Φοβερή ἡ ραθυμία μας. Δέν ἔχουμε ὄρεξη νά μελετήσουμε, νά ἀσκηθοῦμε, νά ἀγωνιστοῦμε. Ὅμως, τό σήμερα εἶναι δικό μας, τό αὔριο ὄχι. Ἀπό σήμερα νά μετανοήσουμε, ἀπό σήμερα νά ξυπνήσουμε, ἀπό σήμερα νά γρηγορήσουμε, ἀπό σήμερα νά δραστηριοποιηθοῦμε.
Μετωπική σύγκρουση
Ἡ ἁμαρτία εἶναι τό μεγαλύτερο κακό πού μπορεῖ νά κάνει ὁ ἄνθρωπος στόν ἑαυτό του. Γιατί ἡ ἁμαρτία φέρνει τόν ἄνθρωπο σέ ἄμεση καί μετωπική σύγκρουση μέ τόν Θεό. Καί ὅποιος συγκρουστεῖ μέ τόν Θεό, θά γίνει συντρίμμια, θά γίνει κονιορτός.
Ἀνάκλαση ἀγάπης
Ὅταν ἀγαπᾶμε τόν Χριστό, τότε ἔχουμε ἀληθινή ἀγάπη καί γιά τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ἡ δέσμη τῶν συναισθημάτων μας στρέφεται κατευθεῖαν στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί ἀπό κεῖ ἀνακλᾶται στά πλάσματα τοῦ Θεοῦ. Τότε ἔχουμε ἐξαγνισμένη, καθαρή καί ἁγιασμένη ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους.
Σύλληψη τῆς ἁμαρτίας
Mέσα στήν σκέψη μας πραγματοποιεῖται ἡ σύλληψη τῆς ἁμαρτίας. Δεχόμαστε τόν πειρασμό, συνεδριάζουμε μαζί του καί ἀποφασίζουμε τήν ἐκτέλεση. Καί ἡ ἁμαρτία γίνεται ἀφορμή νά ξανασταυρώνεται συνεχῶς ὁ Χριστός. Βεβαίως, μιά φορά σταυρώθηκε ὁ Χριστός, ἀλλά ἐμεῖς Τόν ξανασταυρώνουμε.
Εἶναι φάρμακο
Ἡ θεία Κοινωνία δέν εἶναι βραβεῖο. Δέν εἶναι στεφάνι. Δέν εἶναι μετάλλιο πού δίδεται στούς ἀξίους καί νικητές. Ἀλλά εἶναι φάρμακο πού δίδεται στούς πληγωμένους, τούς τραυματίες, τούς ἀσθενεῖς, τούς ἀνήμπορους, γιά νά μπορέσουν ἔτσι νά ζωντανέψουν, νά δυναμώσουν, νά φωτιστοῦν, νά ἀγιαστοῦν και νά σωθοῦν.
Γονάτισε!
Νιώθεις ἀκάλυπτος; Αἰσθάνεσαι ἀδύναμος; Μπορεῖς νά γίνεις δυνατός. Γονάτισε, γιά νά σέ φορτώσει, ἀδελφέ μου, ὁ Θεός μέ πλούσιες εὐλογίες. Γιά νά φορτώσει ὁ καμηλιέρης τήν καμήλα του, πρέπει ἐκείνη νά γονατίσει. Καί ἀφοῦ τήν φορτώσει, σηκώνεται ἡ καμήλα.
Μέ τήν ἁμαρτία μας
Μέ εὐλάβεια ἀσπαζόμαστε τόν Ἐσταυρωμένο, πού κρέμεται πάνω στόν Σταυρό. Ἀλλά πόσες φορές αὐτός ὁ ἀσπασμός ὁμοιάζει μέ τόν ἀσπασμό τοῦ Ἰούδα; Καί πόσες φορές λογχίζουμε μέ τήν ἁμαρτία μας τήν πλευρά τοῦ Χριστοῦ; Πόσες φορές χλευάζουμε μέ τήν ἁμαρτία μας καί ἐμπαίζουμε τόν Ἐσταυρωμένο;
Νοῦς, μάτια καί αὐτιά
Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τόν νοῦ, γιά νά ἔχουμε σκέψη φωτεινή καί ἁγιασμένη. Μᾶς ἔδωσε τά μάτια, γιά νά βλέπουμε τόν οὐρανό καί ὄχι τήν γῆ. Μᾶς ἔδωσε τήν ἀκοή, γιά ν’ ἀκοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, τήν φωνή τοῦ Θεοῦ.
Γιά τά ὑψηλά!
Οἱ οὐρανοί εἶναι δικοί μας! Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος γιά τά ὑψηλά, γιά τά μεγάλα, γιά τά αἰώνια. Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι σάν τόν τυφλοπόντικα νά ἀνακατεύεται μέσα στό χῶμα καί στήν λάσπη.
Ἡ γλῶσσα μας
Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τήν γλῶσσα γιά νά Τόν ὑμνοῦμε καί νά ἐκδηλώνουμε τήν ἀγάπη μας στόν Θεό μας καί στόν ἀδελφό μας. Κι ἐμεῖς αὐτήν τήν γλῶσσα τήν κάνουμε πολυβόλο, τήν κάνουμε πριόνι, τήν κάνουμε δολοφονικό στιλέτο, γιά νά καρφώσουμε, νά φαρμακώσουμε τόν ἀδελφό μας, τόν συνάνθρωπό μας.
Ἐλπίζουμε!
Δέν ἀπογοητευόμαστε. Δέν χάνουμε τήν ἐλπίδα μπροστά στίς δυσκολίες, στά πολυάριθμα προβλήματα πού συναντοῦμε. Ἐλπίζουμε. Καί ὅποιος ἐλπίζει, πιστεύει. Καί ὅποιος πιστεύει, ἀγωνίζεται. Καί ὅποιος ἀγωνίζεται, νικάει. Καί ὅποιος νικάει, παίρνει τόν στέφανο τοῦ νικητοῦ, τό στεφάνι τῆς ζωῆς.
Βίος ἀντιχριστιανικός
Στήν ἀπιστία ὁδηγούμαστε ἀπό τόν βίο μας. Κανένας δέν ὑπῆρξε ἄθεος ἐάν πρῶτα δέν ὑπῆρξε ἀκόλαστος. Ὁ ἔνοχος δέν θέλει τήν παρουσία τοῦ ἀστυνομικοῦ, τήν σβήνει καί μετά πηγαίνει καί ληστεύει. Καί ὁ ἁμαρτωλός δέν θέλει τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ, στόν ὁποῖο θά λογοδοτήσει κάποια ἡμέρα.
Θά ὑγρανθεῖ
Ἄν πάρουμε μιά πέτρα καί τήν ρίξουμε στήν θάλασσα, δέν θά πάρει νερό, θά ὑγρανθεῖ ὅμως. Κάποιες σταγόνες νεροῦ θά μείνουν ἐπάνω της. Ἔτσι κι ἐμεῖς, πηγαίνοντας στήν ἐκκλησία, θά πάρουμε λίγες ἔστω σταγόνες ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, θά ὑγρανθεῖ ἡ καρδιά μας.
Θησαυρός στό μπαοῦλο
Ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι ὁ ἀλάνθαστος νόμος τοῦ Θεοῦ, ἡ πυξίδα τῆς ζωῆς, τό κλειδί τοῦ Παραδείσου. Εἶναι τό βιβλίο πού μᾶς ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Καί ὅταν αὐτόν τόν θησαυρό τόν ἔχουμε περιφρονημένο στό μπαοῦλο, τότε ἀντιλαμβάνεσθε τί χάνουμε.
Βράχος ἀσάλευτος
Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στέκεται σάν βράχος ἀσάλευτος διά μέσου τῶν αἰώνων. Καί ὅσοι τήν πολεμοῦν, δέν θά μπορέσουν τίποτε νά ἐπιτύχουν. Ἡ Ἐκκλησία καί πολεμουμένη, θά νικᾶ. Καί δεχομένη λάσπες, θά λάμπει περισσότερο. Καί ἐμεῖς μέ τήν ἁμαρτωλότητά μας δέν θά μπορέσουμε νά σείσουμε τά θεμέλιά της.
Σκανδαλισμός
Ἄς μήν σκανδαλιζόμαστε ἀπό τά πρόσωπα πού βρίσκονται μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὅπως ἐσύ εἶσαι ἄνθρωπος, κι ἐγώ εἶμαι ἄνθρωπος. Ἀπό ποῦ εἶμαι; ἀπό τόν πλανήτη Ἄρη εἶμαι; Ἀπό δῶ εἴμαστε. Παιδιά δικά σας εἴμαστε κι ἐμεῖς. Ἔχουμε εὐθύνη κι ἐμεῖς πού σᾶς σκανδαλίζουμε, ἀλλά ἔχετε εὐθύνη κι ἐσεῖς πού σκανδαλίζεστε.
Μετάνοια
Μετάνοια σημαίνει στροφή 180 μοιρῶν. Ἔβλεπα πρός τήν Δύση καί στρέφω τό βλέμμα μου πρός Ἀνατολάς. Ἔβλεπα πρός τήν νύχτα καί τώρα βλέπω πρός τήν ἡμέρα. Ἔβλεπα πρός τήν φθορά καί τήν ματαιότητα καί τώρα βλέπω πρός τήν ἀφθαρσία καί τήν αἰωνιότητα. Ἔβλεπα πρός τήν Κόλαση καί τώρα βλέπω πρός τόν Παράδεισο.
Τό ἀνάκτορο τοῦ Χριστοῦ
Ὁ Χριστός δέν εἶχε ποῦ νά κλίνει τήν κεφαλή Του, δέν εἶχε στέγη. Τό μόνο ἀνάκτορο τοῦ Χριστοῦ ἦταν ὁ Σταυρός ἐπάνω στόν Γολγοθᾶ. Αὐτό ἦταν τό κτῆμα Του, αὐτήν τήν κληρονομιά ἄφησε καί σέ μᾶς.
Ἕνας νόμος
Ἡ πολυνομία εἶναι οὐσιαστικά παρανομία! Ἕνας νόμος νά ἐπικρατήσει, ὁ νόμος τοῦ Εὐαγγελίου. Καί τότε ἡ κοινωνία μας θά γίνει ἕνα κομμάτι τοῦ Παραδείσου.
Ὁ βωμός
Ὁ ἐγωισμός εἶναι ὁ βωμός στόν ὁποῖο θυσιάζουμε τούς ἄλλους γιά τόν ἑαυτό μας, ἐνῶ πρέπει ἐμεῖς νά θυσιαζόμαστε γιά τούς ἄλλους.
Ἔχουμε προβολέα
Πιστεύουμε στήν Ἀνάσταση. Καί ἑπομένως, μπροστά στόν θάνατο, μπορεῖ νά πονέσουμε καί νά κλαύσουμε, εἶναι φυσικό, ἀλλά δέν ἀπογοητευόμαστε. Ἐμεῖς πέρα ἀπό τόν τάφο, ἔχουμε προβολέα. Τό τοῦνελ δέν σταματάει ἐκεῖ. Μᾶς ἀνοίγει τήν αἰωνιότητα, καί σ’ αὐτήν πρέπει νά ὁδηγηθοῦμε ὅλοι μας κάποια μέρα.
Καρκίνωμα
Ὅπως τά καρκινώματα στόν ὀργανισμό τοῦ ἀνθρώπου κινοῦνται ἀντίθετα ἀπό τά ὑγιῆ κύτταρα καί δημιουργοῦν ἑστίες, μολύνοντας τόν ὀργανισμό μας καί ὁδηγώντας μας, ἀργά ἤ γρήγορα, στόν θάνατο, ἔτσι ἀκριβῶς καί ἡ ἁμαρτία εἶναι τό καρκίνωμα τῆς ψυχῆς. Ὁδηγεῖ τήν πνευματική μας ὑπόσταση σέ πνευματικό θάνατο.
Ἀγκάθια καί λουλούδια
Ἡ μητέρα ἔχει ἕνα χωράφι μπροστά της, ἕνα παιδί, πού ἡ καρδιά του εἶναι γεμάτη ἀπό ἀγκάθια καί λουλούδια. Καί πρέπει αὐτή, τά μέν ἀγκάθια νά τά ξεριζώσει, τά δέ λουλούδια νά τά περιποιηθεῖ, ὥστε νά ἔχουμε ἕνα παιδί, πού θά μοσχοβολάει ἀπό ἀρετές.
